Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Ο Έλληνας Σαμαρείτης

Ο Αλεξάντερ Μέτε, ελεύθερος αρθρογράφος και επίσημος ανταποκριτής στη Βραζιλία της (μεγάλης καθημερινής εφημερίδας) "Χάντελσμπλατ", έγραψε ένα δυνατό κείμενο για την χειρονομία ανθρωπιάς του Σαμαρά στον αγώνα της Ελλάδας με..
την Ακτή Ελεφαντοστού. Μπορείτε να διαβάσετε το πρωτότυπο κείμενο εδώ. Την (ελεύθερη) απόδοση στα ελληνικά, που ακολουθεί, έκανε η Zoe Niomanaki.



Ο Έλληνας Σαμαρείτης
Δεν υπάρχουν μόνο κακούργοι στο ποδόσφαιρο. Στη σκιά του Ουρουγουανού τσαρλατάνου Σουάρεζ, το βράδυ της Τρίτης, ένας Έλληνας σημάδεψε με την ανθρωπιά του το γήπεδο. - Μια ανασκόπηση. Με πάθος.
Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές στο ποδόσφαιρο, που περνάνε άθελα απαρατήρητες. Ενώ οι κάμερες, οι φακοί, τα βλέμματα είναι στραμμένα στο προφανές, πολλές φορές σε αυτό το άθλημα ξετυλίγονται στην αφάνεια οι πραγματικά ωραιότερες ιστορίες.
Την Τρίτη το βράδυ, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν το εξής γεγονός: Άντρας δαγκώνει άντρα. Ο αποκλεισμός της Ιταλίας από το μουντιάλ της Βραζιλίας σκίασε όλα τα παιχνίδια της βραδιάς. Και η επίθεση του Λουί Σουάρεζ κατά του Τζιόρτζιο Τσιελίνι συνεχίζει ακάθεκτα να είναι το πρώτο θέμα συζήτησης για τους φιλάθλους, τα κοινωνικά δίκτυα, τα ΜΜΕ.
Τι κρίμα!
Στη σκιά της επικής μάχης των Ιππέων Ρόχιριμ (Ιταλία) ενάντια στους "Uruk-hai" (Ουρουγουάη) συνέβη ένα μικρό θαύμα. Οι μονίμως ξεγραμμένοι (και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο) Έλληνες πάλεψαν με την καρδιά τους ενάντια στο φαβορί, την Ακτή Ελεφαντοστού, και κατάφεραν να μπουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε νοκ-άουτ γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Σημειωτέον, ήταν εκείνη την ώρα μόλις η δεύτερη ευρωπαϊκή ομάδα που προκρινόταν, μαζί με την Ολλανδία.
Το ότι η πρόκρισή τους δεν κάνει την ίδια αίσθηση όπως στο πανευρωπαϊκό του 2004, θα πρέπει να το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι Έλληνες. Η ομάδα γηρασμένη, οι επιθετικές δυνατότητες περιορισμένες. Ωστόσο ο αγώνας ενάντια στην Ακτή Ελεφαντοστού ήταν υπό μία έννοια μια αποκορύφωση.
Ήδη από νωρίς αναγκάστηκαν οι Έλληνες λόγω τραυματισμών να κάνουν δύο αλλαγές. Οι παίκτες έπαιζαν παθιασμένα. Σχεδόν κατά τη διάρκεια όλου του ματς, έφτανε ένα μόνο γκολ για να καθοριστεί η τύχη των ομάδων. Τρεις φορές σταμάτησε τους Έλληνες το δοκάρι. Τελικά, όλα κρίθηκαν στις καθυστερήσεις.
Ένα πέναλτι έφερε τον ενθουσιασμό στους Έλληνες. Με την πρώτη ματιά φάνηκε πως ο Γιώργος Σαμαράς έκανε "αυτο-κλωτσιά". Όμως, η επανάληψη της φάσης σε αργή κίνηση, έδειξε ότι ο Σίο παρενόχλησε αντικανονικά τον Έλληνα - ο διαιτητής είχε απόλυτο δίκιο. Ο Σαμαράς, με ψυχραιμία, μετέτρεψε σε γκολ το πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος και, αμέσως μετά, "θάφτηκε" στις αγκαλιές των συμπαικτών του που πανηγύριζαν έξαλλα.
Ο Σαμαράς, ο πιο επιτυχημένος μάλλον Έλληνας επιθετικός διεθνώς, ο άντρας από το Ηράκλειο της Κρήτης που έπαιξε στη Μάντσεστερ Σίτυ και εδώ και έξι χρόνια αγωνίζεται στη Σέλτικ της Γλασκώβης, πανηγυρίζει κι αυτός. Δικαίως. Διότι είναι πλέον δεδομένο πως το γκολ του αποτελεί τη μεγαλύτερη και συγχρόνως μοναδική αθλητική επιτυχία των Ελλήνων από το 2004.
Και αμέσως μετά, ο Έλληνας στράικερ κάνει κάτι, το οποίο είναι βάλσαμο για την "ψυχή" του παιχνιδιού. Μια κίνηση, η οποία - μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά - αφήνει μεγαλύτερο σημάδι απ' ό,τι η δαγκωνιά ενός Σουάρεζ.
Αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, ο Σαμαράς κατευθύνεται προς τον τερματοφύλακα της Ακτής, τον Μπάρυ, ο οποίος είναι - δικαιολογημένα - απαρηγόρητος. Η μεγαλύτερη γενιά παικτών της χώρας του βρίσκεται κοντά στη... συνταξιοδότηση. Μια ευκαιρία όπως αυτή που τους δόθηκε στη Βραζιλία, ίσως να μην ξαναϋπάρξει ποτέ.
Ο Σαμαράς σκύβει από πάνω του, τον αγγίζει στο κεφάλι, που είναι χωμένο στο γκαζόν, και τον παρηγορεί. Το τι του είπε εκείνη τη στιγμή, δεν το γνωρίζουμε. Πιθανώς να μην έχει καν σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι για τον Έλληνα "Σαμαρείτη", εκείνη τη στιγμή, ο ηττημένος αντίπαλός του ήταν σημαντικότερος από ό,τι η προσωπική του επιτυχία. Κανείς δεν θα τον κακολογούσε αν δεν έκανε αυτή του την κίνηση. Την έκανε όμως.
Μια απλή χειρονομία ήταν, βέβαια, όχι βιβλική παραβολή. Όμως είναι κάτι παραπάνω από μια απλή υποσημείωση - είναι μια απόδειξη πως το ποδόσφαιρο δεν έχει χάσει ακόμα την "ψυχή" του.