Η πειθώ στον πολιτικό λόγο

 1.

Με τον πολιτικό λόγο ο πομπός επιθυμεί να πείσει το δέκτη:

• να πάρει κάποιες αποφάσεις ή
• να προβεί σε κάποια ενέργεια.

 2.

Ο δέκτης πρέπει να πεισθεί  ότι η απόφαση του εί­ναι σύμφωνη

με τα δικά του προσωπικά συμφέροντα

και με τα συμφέροντα του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου στο οποίο ανήκει.

 3.

Ο πολιτικός λόγος χαρακτηρίζεται:

• από λογική επιχειρηματολογία (βέβαια),
• αλλά συχνά χαρακτηρίζεται και από έντονη συναισθηματική  φόρ­τιση
• και από ρητορεία.

 4.

Ο πολιτικός λόγος συνδέεται με την εξουσία

ορισμένες φο­ρές στοχεύει στην παραπλάνηση ή στον εκφοβισμό του ακροατηρίου,

έτσι ώστε να εξα­σφαλιστεί η άκριτη αποδοχή από το δέκτη (ακροατήριο) των σκοπών και των αποφάσεων του πομπού.

5.

Τότε  η αποδεικτική ισχύς των επιχειρημάτων αντικαθίσταται από αυταπόδεικτες έννοιες

ή  από λέξεις με τέτοια ηθική διάσταση ("έθνος", "λαός", "εθνι­κή σωτηρία" κτλ.),  που εμποδίζουν το λογικό έλεγχο  και παγιδεύουν το δέκτη.

6.

Όταν ο πολι­τικός λόγος παίρνει αυτή τη μορφή, με την παραποίηση των εννοιών και τη στρέβλωση των αξιών, γίνεται προπαγάνδα.